Tweede Etappe

Met de hervatting van het graafwerk waren weliswaar enkele problemen hanteerbaar gemaakt maar werden ook weer nieuwe toegevoegd. Deze illustreren dat een heldere totaalvisie bij het stadsbestuur ontbrak.

• Anders dan bij het eerste traçé was nu een oeverbinding nodig om de nieuwe Straatweg naar het Badhuis aan te sluiten op de Koninginneweg.
• Het nieuwe traçé liep over het land van Willem Heijtveldt ('de Bataafse Boer') die zich verzette en op een onteigening aanstuurde.
• Anders dan bij de eerdere plannen lagen de Scheveningse reders nu echt dwars; de beoogde zeehaven bij het Seinpostduin, midden in het aanlandingsgebied van hun bomschuiten, wezen ze af.
• Maar bovenal begon het perspectief van de financiering te wankelen. De problemen werden het eerst manifest in de relaties tussen de gemeente en de hoofdaannemer.

De financiële problemen hadden evenwel een diepere oorzaak. Het Hoogheemraadschap Delfland trok zich terug uit het project en dit voorbeeld werd gevolgd door het Rijk dat in een kostbaar militair conflict in België was verwikkeld die in augustus 1831 culmineerde in de tiendaagse veldtocht. De betekenis van deze tegenslagen ging verder dan de financiering; ze bezegelden ook het psychologische effect van de twijfel of Den Haag het project technisch, administratief en juridisch in de vingers had. De fut ging er uit en het Stadsbestuur concentreerde zich voorzichtig op een eervolle exit: na de oeververbinding in de vorm van de Witte Brug (1833) werd een eenzame havenkom de voorlopige afsluiting van het kanaalproject: midden in het duingebied en nauwelijks een kilometer vóór de finish.